Elisabeth Jones, yaşıtı olan cadı ve büyücülerin aksine bir iş bulup hayata atılmaktansa yattığı yerden televizyon kumandasını getirmesi için Woody'e bağırmayı yeğleyen bir cadıydı. Hayatta hiçbir şey istediği gibi olmuyordu, örneğin Woody kumandayı getirmiyordu ya da getirmek için kırk yılda bir geldiğinde kumandayı bulamıyor ve Elsa'nın ayağa kalkması gerekiyordu. Bunun haricindeyse çalışmak gibi bir şeye ihtiyacı olmayan her akşamı farklı ortamlarda geçen ve seks yaptığında Woody gibi i just had sex şarkısını bağırmasına gerek kalmayan bir cadıydı -ki Woody'nin şarkıyı söylemesi için önce sevişmesi gerekiyor, bilindiği üzere bu da Woody, Woody olmaya devam ettiği sürece mümkün değil.- Bir önceki gece, daha doğrusu sabah beşe kadar eve girmek yerine bir grup adlarını bile hatırlamadığı insanlarla takıldığı için gayet hangoverdı. Aslında onu sürükleyen Kay gayet sakin bir akşam geçireceklerini söylemişti ama akşamı sakinin tam tersiydi.

Yastığını kafasına bastırırken genelde yaptığı gibi: 'Bıktım bu hayattan öleyim nolur.' diye ağlanmıyordu, sadece yan komşudan gelen gürültülü müziği duymamak için uğraşıyordu. Cidden, artık fosil haline gelmiş yan komşusunun müzikle ne işi olabilirdi? Ya da kulaklık denilen şeyden bihaber miydi? Erkek kardeşi Woodster Jones'ın bildiği üzere Elisabeth gayet minnoş bir kediydi ama sinirlendiği zaman kelimenin tam anlamıyla cadıya dönüşebiliyordu. Yastığı yere fırlatıp küfürler eşliğinde yan komşuyu basmaya gittiğinde de böyle olmuştu. En azından kapının açıldığında karşısına çıkacak varlıktan haberdar olsaydı altına Woody'nin boxerını giymezdi.

Heath Graham büyük annesinin yakışıklı prensi olmadığı zamanlarda çizgi roman dükkanında kendisine hiç bir şey almayı düşünmediği yüzünden belli olan şişman çocuk tarafından sorulan gereksiz soruları cevaplamakla meşguldü. İnanır mısınız, çocuğu bir kez bile azarlamamıştı. Öyle bir adamdı çünkü. “Görüşürüz Cliff.” Hafifçe gülümsedi, bu gün de bitmişti be. Of keşke benimki de bitse... Büyük anne Graham, ki Heath annesi ve babasını bırakıp onun yanına taşınalı iki hafta bile olmamıştı muhtemelen –genç adam babasının yaşlı kadını tek başına bırakmasına tepkiliydi baya... Ha ne diyordum? Evet büyük anne Graham günlerdir hiç aksatmadan hep bu saatte torununun iş yerini arar, evde eksik ne varsa getirmesini isterdi. “Ekmek kalmamış, bir de sebze meyve bir şeyler getir pişirecek bir şeyim yok akşam da dizim var meyve soyup yiyeceğim.” Pizza alacaktı ne sebzesi be...

&

Pizzayı afiyetle yerken nine torun attıkları kahkahaların sesini bastırmakta yetersiz kalan müzik sesinin komşuları rahatsız edebileceğini, düşünmüştü düşünmesine de – kraliçe Caroline eğleniyor gibi görünüyordu, bunu bozamazdı. “Kapıya mı vuruyor biri?” Müziği kıstılar ve kapıyı yumruklayan her kimse sesi daha duyulur hale geldi. Heath kalktı kapıyı açmaya gitti, sevimsiz bir komşudan olağanca sempatikliği ile özür dilemeye hazırdı ama bikini kataloglarından fırlamış (literally) ve sinirli görünmeye çalışan bir hanımefendiye kapıyı açınca yüzüne engel olamadığı bir sırıtış yerleşti. Kızı şöyle bir süzdü, sonra da kapının kenarına yaslandı, “Yardımcı olabilir miyim?”

İşler planladığı gibi gitseydi kapı açıldığı gibi bağıranarak şikayetlerini dile getirecekti ama tam tersine süt dökmüş kedi gibi kalakaldı cadı. Genç adamı daha öncede görmüştü daha doğrusu binaya girerken görmüştü ama çocuğun nereye gittiğini görememişti, takip etmek istemediğinden değil ama sarhoşken topukluyla yürümek cidden zordu bilirsiniz.  Karşısında duran esmer çocuğu süzdü, evde yaşayan yaşlı kadın ağzının tadını biliyordu acaba paraylamı kiralamıştı çocuğu öyleyse telefon numarasını işi bitince alabilir miydi acaba? Bunları düşünürken cevap vermeyi de unutmuştu tabii bu yüzden ağzına gelen ilk şeyleri söyledi, söylemeseydi keşke: "Ya müzik çok sesli, huzur içinde ölmek istiyorum ama intihar etmemi engelliyor-" Ya bu sen değilsin Elsa çocuk seni olduğundan daha ruh hastası sanacak. O yüzden çok hafifçe tebessüm etti. "Şaka, kardeşim hastalandı da yani salak olmasının dışında grip oldu müzik uyumasını engelliyor." Woody'e ayıp olmamıştı çünkü daha önce bir kızı tavlamak için Elsa'nın sağır olduğunu iddaa etmişti, tavlamak istediği kız işaret diliyle Elsa'ya bir şeyler diyince de ordan sıvışıp kızla ablasını yalnız bırakmıştı. Woodster Jones bir kıza ablasına bakacak kadar şefkatli olduğunu göstermek istiyorsan doğru düzgün atacak, tek bildiği hareket çekmek olan bir ablayı oyunlarına alet etmeyeceksin.

"Eğer intihar etmeni engellediyse iyi bir işe yaramış demektir." Gülümsedi, Heath hayattaki en kibar bey olabilirdi tabii ama kibarlığı güzel şeylere olan düşkünlüğünün önüne bir tülü geçemiyordu, karşısındaki bayan da - eh, güzeldi yani. "Kardeşine özür dilediğimizi ilet, geçmiş olsun ayrıca. Bir şey lazım olursa söylersiniz." Bu sırada mutfağa tabak taşımakta olan Caroline nine konuşulana kulak misafiri olmuş olmalı ki hemen yanlarında belirdi, "Kim hasta?" "Bayanın kardeşi hastaymış." "A o deli çocuk mu?" Heath güldü, karşısındaki dünya güzeli de başını salladı. "Buz dolabında pırasa olacaktı vereyim onu ısıt yesin, sebze yemiyor diye bünyesi güçsüzleşiyordur onun." Heath aniden alarma geçti ve geri mutfağa yönlenen büyük annesini kolundan tutup durdurdu. "Aslında büyük anne, çocuğun pırasaya alerjisi varmış." "Olur mu öyle şey be?" "Oluyormuş işte, apartmandaki pırasa kokusundan rahatsız olmuş olabilir bence. Burnu falan akıyorsa..." Kıza döndü, onay vermesini bekliyordu. "E burnu falan akıyor değil mi?"