Vitali Kozlov, bir haftalık yorucu gemi yolculuğundan sonra iyi bir tatili hak ettiğini düşünüyordu gerçekten de. Bay Ölüm, hazırlanmaları için onlara beş gün süre vermişti. Vitali ise bu beş günde iş yerlerini halletmeyi uygun görmüştü ve kardeşine sürpriz yaparak uygun fiyatlı bir dükkan almıştı. Elinde adres yazılı bir kağıtla kiraladığı dandik arabasına atladı, yan koltuğunda da Aleksey vardı.

Az gittiler uz gittiler, dere tepe düz gittiler, dik yokuşlardan gittiler, dağları tırmandılar vadilerden geçtiler, ülkeler gördüler ve sonunda oraya vardılar, tam da benzinleri bitmişken. Fakat bir sorun vardı. Dükkanlarının olması gereken yerde kocaman bir göl vardı. Bir göle, bir elindeki adrese bakıyordu. Doğru yerdelerdi. Adreste aynen şöyle yazıyordu: Dükkan/Hazar Denizi. Hazar Denizi buradaydı da dükkan yoktu. Çaresizlik içinde Aleksey'e baktı.

"Abi sana inanamıyorum. Broşürde Hazar Denizi yazması hiç mi dikkatini çekmedi? Babamızın çiftliğini sattık lan. Yok ya ben gidiyorum. Beş dakika daha durmam burda. SENİN GİBİ ABİNİN ALLAH BELASINI VERSİN!"
"Üğğ gidersen git. Çok da umurumdaydı."

Vitali'nin ağladığını gören Aleksey biraz yumuşadı. "Ya tamam ağlama." Ama durum ağlanacak bir durumdu. Vitali ve Aleksey'in tüm parası, çiftliğin satışından gelen paraydı ve Vitali o parayı kaybetmişti, dolandırıcılara kaptırmıştı. Bu durum, Pınt'ın Gucci gözlüğü temizlikçilerine vermelerinden bile kötüydü ama yapacak bir şey yoktu. Benzinleri bittiği için yolda gördükleri bir benzin istasyonuna cisimlendiler. Vitali bu sırada biraz septirdi ama mühim bir şey değildi. Birkaç litre benzin alıp arabanın yanına geri cisimlenip geldikleri gibi gittiler fakat Aleksey yol boyunca "Allahım sen sabır ver," diye söylenip durdu.

Girdiği depresyondan çıkmasına da yardımcı olacaktı. Hevesle topladı bavulunu. İçine en sevdiği mayosunu da koydu. Mayonun üzerinde Kabe'nin bir baskısı vardı. Orada dua etmek için seccadesini ve tespihini de koydu. Bikinili kızlara bakmamak için güneş gözlüğünü koymayı da unutmadı. Siyah camlı gözlük takınca kimseyi göremeyeceğini sanıyordu, bu kadar salak ve bu kadar depresyondaydı işte.

Demiye binip otelin olduğu Yagyuu Galaksi'sine gittiler. Bu ssihirli bir gemi olduğu için galaksi de değiştirebiliyorlardı. Otelin gerçekten de çok fazla yıldızı vardı. Vitali'nin aklına hemen Counting Stars diye bir şarkı geldi ve her daim kıçının içinden çıkardığı gitarıyla bu şarkıyı besteleyip sözlerini yazdı. Sonra da ikiziyle kalacakları odalarına yerleştiler. Oda çok güzeldi. Tavanı gökyüzü şeklindeydi. Ama kötü yanı, odanın balkonu havuza bakıyordu bu da hava almak için dışarı çıktığında her yerde bikinili bacılar göreceği anlamına geliyordu. Vitali, parayı dolandırıcılara kaptırdığı için Allah'ın onu sınadığını düşündü. Bu sınavı tam puanla geçecekti. Yol yorgunluğunu atmak ve soğuk bir şeyler içmek için lobiye indi. Lobide ayranlarını içerlerken Aleksey konuyu yine açtı ve tartışmaya başladılar.

"Aleksey, bak kardeşim, yapabileceğim bir şey yok. Evet bütün paramızı dolandırıcılara kaptırdım ve beş parasız kaldık. Ve hayalimiz olan dükkanı açamayacağız. Ama olaya iyi yönünden bak, şimdi zekat vermek zorunda değiliz =)"

Aleksey Vitali'ye öyle bir bakış attı ki, Vitali olduğu yere sindi. Tam o sırada masalarına tanıdık bir yüz geldi. Bu tanıdık yüz, zamanında ona kalkanını yapan kişiydi. Giorgio'ydu. Marquesa'ydı. Giorgio Marquesa'ydı. Ama Vitali'nin canı ona karşı çıkıp herkesi ona karşı doldurmak ve sonra da onunla savaşmak istiyordu. Corci'nin ağzından çıkan sözler, bu isteğinin geçmesini sağladı. Corci, onların konuşmalarına kulak misafiri olduğunu ve onların bu dükkanlarına sponsor olmak istediğini, zaten şirkette öğle yemeklerinde çıkan tatlıların hiç de güzel olmadığını söylemişti. Vitali inanamıyordu. Allah onlara bir melek göndermişti.