bir sordular;

“Sana kendini nasıl çizersin desem cevabın ne olurdu?”
“Sonsuzluğun kendisi olsun istiyorum. Ben öyle istiyorsam da öyledir zaten.”

Toby başını iki yana sallayıp güldü. Elindeki eskiz defteri yanına koydu, ellerini geri kucağına çektiğinde hem tırnağının yanındaki etlerle oynuyordu hem de dudağını kemiriyordu. Telaşını izlemek Menolly için elbette sinir bozucuydu, kendisi hiç olmadığı kadar rahattı sonuçta. “Katlanılamaz birisin biliyorsun değil mi?” Cadının dudağı bir gülüşe kıvrıldı ve bakışlarını boşluğa sabitlerken duyulmayacak bir sesle onayladı, evet biliyordu. Tobias bu işlerde yeniydi, yani Menolly öyle tahmin ediyordu. Öyle olmasaydı sürekli yaptıklarının ahlaksal yönünü sorgulamazdı genç adam. “Bu soruların sonu benim için çıplak mankenlik yapar mısına falan gidiyorsa şimdiden söyleyeyim kuzen, aile içi münasebetsiz ilişkilere karşıyım ben.” Çoğu hemcinsinin aksine, ruhu duyarlı sanatçılar ona ulaşıp derinlerde sakladığı kadına ulaşabilecek kadar kudretli bulduğu kimseler değildi. Genç adam güldü ve kollarından destek alıp atladığı duvarda bıraktığı defteri hatırlayıp geri dönmeden önce Menolly’ye doğru birkaç adım atıp cadıyı süzdü.

“Kendini nasıl gördüğünü merak ediyorum sadece.”
“Söyledim işte. Sonsuzum.” Ellerini cebinden çıkardı ve birbirine ovuşturdu.

iki sordular;

Marco’nun ölümünden birkaç ay sonra, Val’ın ufak bir renk eklediği yüzü yeni yeni kendine gelirken Good Witch’in kapısından uzun bir zaman sonra ilk kez içeri giriyordu Menolly Reed. “Kim olduğunu sanıyorsun gerçekten merak ediyorum…” Ruza Reed’in sıktığı dişleri arasından homurdandığı kelimeler kapıya yönelen kız kardeşini durdurdu. “Kimmişim gibi davranıyorum sence?”

“Olmadığın biri gibi, orası kesin.”
“Doğru. Olmak istediğim kişi gibi davranıyorum.”

Tekrar tekrar sordular. Ne duymak istediler bilmiyorum ama hiç kimse istediğini alamadı, cadı en iyi bildiği rolü kendine güzelce oturtmuştu. Verdiği cevaplar asla birbiriyle sürtüşmedi. Repliklerini iyi ezberlemişti şüphesiz. Yaşama amacını soranlara Şu an hiçbir şey yapamıyordu belki ama gerçekten uzun bir zamanı olacaktı. Ufak işlerin kızı olmayı bıraktığı günün gelmesine daha ne kadar olduğunu önemli değildi.

Dolandırıcılığın iyi bir yanı varsa, tabii bu sadece bencesi, milyonlarca farklı tür insanı görüp hepsini izleyebiliyorsunuz. Gözcülük yeteneklerime güveniyorum ve şunu söyleyebilirim ki; insanlar yanılıyor, taptıkları ve ilahlaştırdıkları gücün eseri olduklarını düşündüklerinde ya da bir şeyi yapacak güce sahip olmadıklarını ifade ettikleri her sefer, sahiden yanılıyorlar... Örneğin bana sorarsanız yaratmak sadece Tanrı'nın kendisine özgü bir eylem değil ama illa öyle olduğunu kabul edeceksek, yeryüzünde sayamayacağımız kadar fazla yücenin bulunduğunu söylemek yanlış olmayacak. Her bir kişi, merkezi kabul edileceği bir daire küme seçildiği takdirde - o kümenin elemanlarını yaratıyor. Ortaokul zorbalarının yaptıkları kişiliklere imzasını atıyor, kavga gürültünün eksik olmadığı bir evin yan kapısından uzanan yardımcı bir el gelecek hayatlarda dağılabilecek kimselerin parçalarını birleştiriyor. Nefes alan her şey, eğer cam bir fanusun içinde yaşamıyorsa ve dünya ile etkileşim halindeyse, yaratıyor. Ama onlara tapan veya saygı gösteren yok, neden olsun? Herkesin yaptığını yapıyorlar. Onlar gibi basitleştirilememiş ve büyüklüklerini zorla kabul ettirmiş asıl sanatçıların eserleri daha sabit, her şeye azar azar dokunmaktansa tek bir tabloya tüm dikkatlerini veriyorlar. Eğer yeterince akıllılarsa, üzerinde çalışacakları tuval kendileri oluyor. Yeterince akıllılarsa, kendilerine sarsılmaz bir imaj yaratıyorlar. İmaj deyip geçmemek gerek – o her şeydir ve hiçlikten gelen bir kız çocuğunun kendini dünyanın hâkimi görmesini sağlayabilir, evine döndüğünde ve rahatsız yatağına uzandığında o kız çocuğu yine hiç kimsedir ama siz ona her baktığınızda gücün beden bulmuş hali olduğunu düşünürsünüz. Ya da en azından ona öyle hissettirirsiniz. Ya da en azından, o kendisi öyle hisseder. Adım Menolly Reed ve o küçük kız çocuğu benim. İsmimi tekrar tekrar içimden yineliyorsam, imajımın bir parçası olduğu içindir - ayrıca unutmanız ihtimaline katlanamıyorum.